A investigación, realizada por expertos de duas institucións de Estados Unidos ( a Universidade de Carolina do Norte e a Escola de Mediciña da Universidade de Washington en San Luis, en Misuri), centrouse no exame do cerebro de 59 nenos con un risco de autismo.

Mediante a técnica de imaxe de resonancia magnética funcional (RMF), os científicos recopilaron datos sobre 26335 pares de conexión funcionáis entre 230 rexións cerebrales diferentes mentres os bebés dormían. Destes nenos, once foron diagnosticados con autismo aos 24 meses de idade, o que permitiu aos investigadores aplicar algoritmos de aprendizaxe automático para analizar os patróns cerebrais específicos, que predixeron correctamente 9 deses diagnósticos sin falsos positivos.

A neuroimaxe funcional permite cuantificar a activaxión, o metabolismo e a perfusión (alimentación de células con oxígeno e nutrientes) das distintas áreas cerebrais, ademáis da evolución da dinámica dos distintos neurotransmisores e a acumulación rexional de varias proteínas.

Ao longo da historia, a investigación científica marxinou, manipulou, ignorou e incluso torturou a moitas mulleres. O problema persiste.
A ciencia maltratou as mulleres. Jocelyn Bell descubriu os púlsares, pero o Nobel de Física levouno o seu director de tenis. A actual presidenta da Unión Astronómica mandárona a traballar ao despacho do seu home. Durante décadas, as que se salían de aquelo que estivese socialmente aceptado torturáronse inventando enfermedades como a histeria e remedios que pasaban por mutilalas, arrancando órganos das súas entrañas. Las mentes masculinas masi sesudas desarrollaron teorías para explicar a inferioridade das mulleres, e desta maneira, xustificar o seu sometemento. Os exemplos do pasado son innumerables.
Pero non é tan so unha cousa do pasado. Hoxe en día, hai tan so unha muller de cada nove homes na élite da ciencia europea. Solo o 25% dos investigadores mellor pagados da maior institución científica española son mulleres. Ningunha muller dirixe un organismo público de investigación en España. Os estereotipos siguen sinalando que a ciencia é cousa de homes. Continuamos discriminando e humillando as deportistas polo seu físico. 

T

ratamos de inculcarlles as nenas que non son tan brillantes como os nenos. O ambiente nos laboratorios segue sendo machista. E John segue sacando mellor nota que Jennifer ainda que o seu currículum sexa o mesmo.

En definitiva, a pregunta que nos queda tras esta viaxe é si nos encontramos ante exemplos de mala ciencia ou de ciencia ao uso. Si mellorar a ciencia consistirá en eliminar os prexuizos de xénero, si eso fose posible, ou si nos teremos que replantear outras formas de facer ciencia.

Tradicionalmente pensouse que as mutacións que causan o cancro proveñen de dúas fontes principais: a herencia e o ambiente. Un macroestudo coordinado por xenetistas da Johns Hopkins confirma que non é así: dous tercios das mutacións cancerosas proveñen de erros ao azar no proceso de replicación do ADN. Tan so o tercio restante se debe a herencia e ao ambiente. Este feito ten importantes consecuencias para a prevención e tratamento precoz de cada tipo de cancro.

O mismo consorcio que publica estes resultados en Science, coordinado por Cristian Tomasetti e Bert Vogelstein, da facultade de medicina pública Bloomberg da Universidade Johns Hopkins en Baltimore xa presentou fai dous anos conclusións similares. O magaproxecto obtuvo evidencias novas que o reforzan, e que revelan novas claves que serán valiosas para os oncólogos que tratan a pacientes. Basase en un novo modelo matemático e en datos epidemiolóxicos de medio planeta.

A estadounidense Catherine Wu impulsa un novo tratamento personalizado que se está probando en persoas con tumores de cerebro e melanoma. 

"ningunha persoa responde ao cancro igual que outra", di a oncóloga Catherine Wu. Durante anos, esta investigadora estudou a resposta dos seus pacientes ao transplande de medula ósea para tratar as suas leucemias. " si te preguntas po que uns se curaron", explica, "entendes que é unha reación compleza que involucra a todas as ramas do sistema inmune, así que probablemente un tratamento homoxéneo, unha especie de talla única para todos os pacientes, non vai a funcionar", asegura Wu no seu despacho do Centro de Cancro Dana-Farber, en Boston (EEUU).

É difícil recordar unha época en que o Parque Nacional Doñana, nos pantanos do Guadalquivir, non foi sometido a calquera perigo. As secas, a sobreexplotación dos acuíferos, epidemias e intoxicacións, inundacións tóxicas, caza furtiva,  presión do turismo, estradas costeiras ... En Doñana a natureza mostra todo o que é capaz de soportar, como moito resiste e se renova cada ano. Pero todas as fronteiras de quebra de resistencia, e parece que alguén está chegando en forma de proxectos faraónicos como o almacenamento subterráneo de gas e salvaxe dragado do río Guadalquivir. A falta de calidade da auga son a orixe e xustificación das máis ricas zonas naturais de Europa. Nos últimos tempos, coincidindo tamén coa redución gradual das choivas.